UNHA DIARREA DE IMAXES
Hoxe sentímonos arrastrados por un fluxo irresistible de imaxes. Se se permite a escatoloxía, sufrimos unha diarrea icónica. Internet supón unha billa á nosa disposición da que saen imaxes a esgalla. Esta abundancia desmesurada produce tanto atordamento como reacción crítica. Estimula, por exemplo, a emerxencia de creacións audiovisuais experimentais baseadas en puras secuencias de imaxes fixas. A formula non era descoñecida na historia do cine. O novidoso agora é que o retrato queda relegado pola sensación de estoupido. O tránsito dun fotograma a outro xa non pretende xerar movemento, senón vertixinosos contrastes. É o éxtase da cultura posfotográfica que implantou a poética do acceso e do exceso.
A programación desta carta branca é sorpresa.
Ler máis Ver menos
