Explora

Un eloxio sobre o potencial desperdiciado que envía o desfasado fóra do seu lugar: o lixo convertido en tesouro. Un apetito pola destrución traza o ciclo de vida dos produtos, interrompendo o horizonte a través dunha intersección de perspectivas.

«O deterioro que devasta as películas en cor transcorre na escuridade. Acelérase con altas temperatura e, en menor medida, con unha relativa humidade. A disolución das tinturas é irreversible. Unha vez que as imaxes tinguidas se desvanecen, a información perdida non se pode recuperar», Instituto de Permanencia da Imaxe

Todo xira... é unha investigación aberta sobre a mitoloxía dos números en películas de Super-8. Exposicións longas e distintas técnicas de animación procesan e reestruturan a ciencia que hai detrás. O resultado é unha especie de almanaque do tempo, do espazo e do lugar con humorísticas referencias a Hans Richter.

«Inspirado por Da xeración e a corrupción, de Aristóteles, tras unha proxección en Atenas (In Mute Festival 2015), tiven una conversación sobre Aristóteles cunha dona maior do público. Falamos sobre a materialidade do Cine. Tamén falamos sobre que a construción do propio cine ten o seu símil coa vida e o tempo. O Cine nunca existe. Só se mantén Xerándose e Corrompéndose. A situación é similar á construción da vida e a civilización. Daquela decidín rodar esta película.

Tódalas imaxes graváronse en Xapón. A imaxe continuará repetindo a aparición e a desaparición coma unha espiral infinita».

Distorsión usa o potencial estético das técnicas de codificación dixital de acordo coa efémera e vangardista metraxe encontrada. Posto que as películas están protexidas contra a copia, as súas reproducións dixitais están codificadas. Ao copiar as imaxes en movemento, convértense en formas e patróns distorsionados, que se condensan coa montaxe rítmica de Nsiah e se sintetizan coa banda sonora de Billy Roisz.

Baseada nunhas imaxes gravadas durante unhas vacacións que pasaron xuntos, dous vellos amigos e cineastas fan unha película xuntos e emprenden unha aventura non euclidiana simbolicamente auténtica.

«Linguaxe de patróns» é unha expresión acuñada polo arquitecto Christopher Alexander para cuantificar a vivacidade de certas ambicións humanas a través dun índice de patróns estruturais. Algúns defensores deste deseño, insisten en que as persoas poden usalo para resolver con éxito complexos problemas de deseño. Neste filme, os patróns organizados e con numerosas capas móvense segundo frecuencias e ritmos sonoros, coa fin de construír un interminable labirinto mutante.